شش و هشت روز خلقت کیهان تخیلات ذهنی یا واقعیت قرآنی

مقدمه نوشتار

با وجود صراحت و واضحی اظهارات قرآن در خلق کیهان در شش روز و عدم ارتباط آن با دو روز خلق زمین بسیاری با تاکید بر نظر گذشتگان صدر اسلام موضوع خلق سماوت و الارض را در هشت روز عنوان می کنند و ابهام در شش روز یا هشت روز را در سایت ها تکرار می کنند و مفاهیم عالیه و علمی آیات خلقت کیهان و زمین در قرآن را زیر سوال می برند. این مطلب نشان می دهد که معتقدین به هشت روز خلقت کیهان سایر آیات مربوطه را نخوانده اند و فقط به نظرات گذشتگان دور استناد می کنند. خلق کیهان در شش روز، خلق ماده است و آن هم خلق دو عنصر اول و دوم جدول تناوبی عناصرشیمیائی هیدروژن و هلیوم است. این دو عنصرپروتون، نوترون و الکترون دارند که بعد از خلق ماده در شش دوره با برنامه ریزی تدوین شده الهی که خلق فسوی ( خداوند خلق می کند سپس سامان می دهد) است سایر اجزای کیهان مانند کهکشان ها و ستارگان با کمک سیاهچاله ها از همجوشی هسته ای این دو عنصرتشکیل می شوند. عدم درک مفاهیم کلمات خلق، فطر، ابداع، قدر، ذراء و قضاهن باعث ایجاد ذهنیات و بر داشت غلط شده است و همه از معانی تعریف شده در صدر اسلام است و با وجود پیشرفت غیر قابل قیاس علوم طبیعی که با آیات قرآن دراین زمینه همخوانی دارد نتوانسته کوچکترین اثری در تحولات فکری معتقدین به شش یا هشت روز به وجود آورد. در قرآن اشاره فرموده خداوند کیهان را در شش دوره خلق فرمود. این هشت روز از کجا آورده شده. مبنای پیدایش این تصورات به آیات 9 الی 12 سوره فصلت بر می گردد و مفهوم سماء و سماوات با مفاهیم تئوری زمین مرکزی یا ایده جهان هفت آسمانی بطلمیوسی که هنوز در ذهن عده ای پاک نشده در بیان ترجمه و تفسیر آن به وضوح دیده می شود. ابتدا تفسیر عرف این آیات را می آورم سپس به نقد آن می پردازم. چرا آیات خلق زمین و جو هفت طبقه آن را به شش روز کیهان ارتباط می دهند هدف این نوشتار است.

ترجمه آیات 9 تا 12 سوره فصلت

ترجمه عرف، آیات را چنین بیان می کنند "خداوند در آیات 9 تا 12 سوره فصلت در باره دوران های آفرینش آسمان ها و زمین‌ سخن گفته، می فرماید: «قُلْ أَ إِنَّکُمْ لَتَکْفُرُونَ بِالَّذِی خَلَقَ الْأَرْضَ فِی یَوْمَیْنِ وَ تَجْعَلُونَ لَهُ أَنْداداً ذلِکَ رَبُّ الْعالَمِینَ * وَ جَعَلَ فِیها رَواسِیَ مِنْ فَوْقِها وَ بارَکَ فِیها وَ قَدَّرَ فِیها أَقْواتَها فِی أَرْبَعَةِ أَیَّامٍ سَواءً لِلسَّائِلِینَ * ثُمَّ اسْتَوى‌ إِلَى السَّماءِ ... فَقَضاهُنَّ سَبْعَ سَماواتٍ فِی یَوْمَیْنِ»؛ - بگو: آیا شما به آن کسى که زمین را در دو روز آفرید کافر هستید؟ و براى او همانندهایى قائل مى‌ شوید؟ او پروردگار جهانیان است. او در زمین کوه‌هایى قرار داد، و برکاتى در آن آفرید، و مواد غذایى مختلف آن را مقدر فرمود، اینها همه در چهار روز بود، درست به اندازه نیاز تقاضا کنندگان! سپس اراده آفرینش آسمان فرمود، ... در این هنگام آن ها را به صورت هفت آسمان در دو روز آفرید." در این آیات چنین استنباط می شود که خلقت زمین قبل از هفت آسمان بوده است. البته منظور هفت آسمان نظریه بطلمیوس یعنی ابتدا زمین خلق می شود و سپس کیهان؟ این تفکر لطمه شدیدی به جهان بینی خلقت کیهان و زمین در قرآن وارد کرده و مخالفین قرآن به نقل از این نوع تفکرات ایراد می گیرند که چرا خداوند ابتدا زمین را آفرید و سپس آسمان ها را (یعنی کیهان). اگرچه خود مفسرین محترم به آیات 27 تا 33 سوره نازعات هم اشاره می کنند که به وضوح می فرماید ابتدا آسمان را بنا کرد و سپس مراتع و کوه ها را به عبارتی بر عکس آیات سوره فصلت ابتدا آسمان خلق شد و سپس زمین. آیا این تناقص در قرآن است یا در برداشت غلط و غیر مسئولانه ما از آیات. به ترجمه عرف این آیات ( سوره نازعات) هم نگاهی داشته باشیم و دلیل به وجود آمدن این شبهه را تجسس کنیم.

أَ أَنْتُمْ أَشَدُّ خَلْقاً أَمِ السَّماءُ بَناها * رَفَعَ سَمْکَها فَسَوَّاها * وَ أَغْطَشَ لَیْلَها وَ أَخْرَجَ ضُحاها * وَ الْأَرْضَ بَعْدَ ذلِکَ دَحاها * أَخْرَجَ مِنْها ماءَها * وَ مَرْعاها وَ الْجِبالَ أَرْساها * مَتاعاً لَکُمْ وَ لِأَنْعامِکُمْ‌»(3)؛ (آیا زنده شدن شما بعد از مرگ دشوارتر است، یا آفرینش آسمان؟ خداوند آن را بنا کرد و برافراشت و منظم ساخت، شب آن را تاریک، و روزش را آشکار قرار داد، و زمین را بعد از آن گسترد، آبهاى درونى آن و گیاهان و چرا گاه هاى آن را خارج نمود، و کوه‌ ها را بعد از آن پا بر جا ساخت، تا وسیله زندگى براى شما و چهارپایان تان فراهم گردد).
این آیات به خوبى روشن مى‌ سازد که گسترش زمین و جوشیدن چشمه‌ ها و پیدایش درختان و مواد غذایى، همه بعد از آفرینش آسمان ها صورت گرفته است، در حالى که اگر «ثم» را به تاخیر زمانى تفسیر کنیم باید بگوئیم همه این ها قبل از آفرینش آسمان صورت گرفته است. ولی از آنجا که کلمه «بعد ذلک» به روشنى همه اینها را بعد از خلقت آسمان مى شمرد، تفسیر ثم به تاخیر بیانى روشن به نظر مى‌ رسد."

مفهوم سماوات و سبع سماوات و سماء و سماوات و الارض در قرآن

خلق کیهان در شش روز یا شش دوره ارتباطی با دوره های نامبرده شده در آیات9 تا 12 ندارد. به گمان بسیاری که از علم بی بهره و بیگانه هستند می گویند خداوند می فرماید کیهان در شش روز و در جای دیگر هشت روز و این تناقص است مشکل در کجا است.
ایجاد شبهه در بسیاری از آیات متشابه ندانستن مفهوم واقعی کلمات کلیدی درآن ها است روش بسیارغلط برای درک مفهوم واقعی کلمات در آیات متشابه رجوع به نظر گذشتگان دور است و بدون توجه به سیاق آیات و استفاده از علم روز. نقش علم روز در عیان شدن معنی کلمات بسیار بارز است. گذشتگان نمی دانستند که چرا خداوند در خلقت کیهان از سه کلمه متفاوت استفاده کرده است. ابداع، فطر و خلق. برای همین منظور است که همه را خلق کردن معنی کرده اند یا همه جا در تعریف کلمه قدر توجه به فتحه ق و دال با فتحه و سکون دال نکرده اند. همه را اندازه معنی کرده اند. در صورتی که قدر با فتحه ق و دال برنامه ریزی معنی می دهد. چرا؟ در صدر اسلام عبارات طرح و برنامه و بسیاری از عبارت علمی مورد استفاده امروز و واقعیت های خلقت کیهان از دید علم اختر شناسی وجود نداشته است. امروزه ما در مقایسه کلمات بدیع السماوات و الارض، فاطر السماوات و الارض و خلق السماوات و الارض و خود کلمات سماوات و الارض به معنی واقعی این کلمات به کمک علم روز دست می یابیم. کیهان در مه بانک از هیچ ابداع شد( بدیع السماوات و الارض) و سپس منبسط گردید (فاطر السماوات و الارض) و با ایجاد ذرات بنیادی در دوره قبل از انبساط ، مواد اولیه ماده فراهم و کیهان خلق ( خلق السماوات والارض)می شود. پس در اینجا سماوات والارض می شود کیهان و ابداع و فطر و خلق سه دوره ایجاد کیهان از مه بانک تا انبساط و خلق ماده است. ما با استعانت از علم روز معنی این کلمات را بدست آوردیم. آیا با کاوش زمان بر در نظرات گذشتان می توانستیم به مفاهیم واقعی کلمات برسیم. مسلما خیر. بسیاری هنوز ازعقل خدا دادی خود استفاده نمی کنند و تحجر و تعصب در نظر گذشتگان آن ها را به بیراهه می کشاند و مریدان آن ها هم که در پی کشف واقعیت آیات متشابه هستند سر در گم رها می سازند.

آیا سماء، سماوات و الارض، سبع السماوات در همه آیات معنی کیهان می دهند. خیر هر کلمه در جایگاه خود در آیه مفهوم خاص خود را دارد. واذا السماء کشطت به معنی هنگامی که پوسته جو زمین برداشته می شود که مطابق با و اذا السماء انفطرت است هر دو اشاره دارد به مجموعه جو هفت طبقه که حفاظ آن بر داشته می شود و ذرات مولکولی هوا و بخار آب به فضا پرتاب می شوند. ولی در آیه و السماء ذات الحبک قسم به فضای شبکه شبکه معنی سماء تغییرمی کند و می شود فضا در بسیاری از آیات قرآن اشاره به سماء باران زا می کند که همین طبقه زیرین جو زمین است که باران نازل می شود .این سه معنی متفاوت سماء. اگر کسی در آیه ثم الستوی الی سماء وهی دخان سماء را کیهان فرض کند ( سپس به جو زمین که دودی بود می پردازد) هر چهارآیه 9 تا 12 سوره فصلت را نخوانده و با علم پیدایش زمین بیگانه است. در بالا اشاره شد که که سماوات و الارض که به کلمات بدیع، فاطر، و خلق در شش روز چسیبده است کیهان معنی می دهد. حال به آیه زیر توجه فرمائید- وَكَأَيِّن مِّن آيَةٍ فِي السَّمَاوَاتِ وَ الأَرْضِ يَمُرُّونَ عَلَيْهَا وَهُمْ عَنْهَا مُعْرِضُونَ-چه بسیار نشانه ها در سماوات و الارض وجود دارد که بر آن می گذرند در حالی که به آن توجه نمی کنند و روی گرداندن به آن نشانه ها در زمین و جو زمین که مرتبا درمعرض دید ما است توجه نکردن است. این جا سماوات جو طبقاتی زمین منظور است. در آیات زیر هم توجه فرمائید.

أَلَمْ تَرَوْا كَيْفَ خَلَقَ اللَّهُ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ طِبَاقًا -آیا نمی نگرند که ما چگونه هفت آسمان را خلق کردیم (جو هفت طبقه زمین)
وَجَعَلَ الْقَمَرَ فِيهِنَّ نُورًا وَجَعَلَ الشَّمْسَ سِرَاجًا- و در آن ( جو زمین) ماه را نورانی و خورشید را چراغی فروزان قرار دادیم، اگر سبع سماوات کیهان باشد آیا خورشید می تواند کیهان را روشن کند. سراج چراغ است که اطراف خود را روشن می کند. خورشید در جو زمین که می تابد جو روشن و روز آشکار می شود و این نور در زمین حیات را بقا می بخشد و نتیجه آن انسان مانند گیاه در آن ظاهر می شود.
وَاللَّهُ أَنبَتَكُم مِّنَ الْأَرْضِ نَبَاتًا- و شما مانند گیاهان در زمین کشت دادیم نمی فرماید شما را در زمین کشت می دهیم در دوره تکامل منشاء گیاه و جانوران از یک نفس واحده بود و برای نخستین بار خط تکامل گیاه از جاندار جدا می شود ولی هر دو در زمین ظاهر شدند. ظهور مجدد گیاه و انسان باز آفرینی خلق نخست است.
ثُمَّ يُعِيدُكُمْ فِيهَا وَيُخْرِجُكُمْ إِخْرَاجًا-و شما را در آن باز آفرینی می کنیم و در زمین مانند گیاه خارج می شوید.
نتیجه اینکه سماء، سماوات و الارض دو مفهوم در قرآن آمده فضا و جو زمین و سبع السماوت هم هفت طبقه جو زمین معنی شده است. حال با این دید به آیات 9 تا 12 سوره فصلت می پردازیم.

آیات 9 تا 12 سوره فصلت و مفهوم واقعی آن

با توجه به مطالب بیان شده در معنی سماء و سبع سماوات و با استعانت از علم روز و نظریه های پیدایش زمین نگاهی به این چهار آیه داشته باشیم. این چهار آیه بیان واقعیت پیدایش زمین از آغاز ایجاد تا پیدایش هفت طبقه جو زمین است. نکاتی که باعث شبهه شده را به روز رسانی کنیم.

قُلْ أَئِنَّكُمْ لَتَكْفُرُونَ بِالَّذِي خَلَقَ الْأَرْضَ فِي يَوْمَيْنِ وَتَجْعَلُونَ لَهُ أَندَادًا ذَلِكَ رَبُّ الْعَالَمِينَ

بگو: آیا به کسی که زمین را در دو روز آفریده است کافر می شوید و برای او شریک می تراشید ؟ اوست پروردگار جهانیان-زمین در دو دوره خلق می شود با توجه به آیه و الارض و ما طحاها قسم به زمین و (چگونگی) از مرکزیتی به بیرون پرتاب شدنش که اشاره به جدا شدن از توده ابر خورشیدی است توده ابر خورشیدی در یک محل شروع به چرخش نموده و غبار و گاز کیهانی فشرده و حرارت آن بالا می رود و واکنش هسته ای سوختن هیدروژن آغاز و در مرکز آن خورشید متولد و تکه هائی که به بیرون پرتاب شدند تشکیل سیارات سنگی می دهند و گاز های سبک جدا شده از توده ابر خورشیدی سیارات گازی را تشکیل می دهند. زمین در دو دوره تکامل هسته ای و تکامل شیمیائی خلق می شود. هنگام سرد شدن زمین و رسیدن به حرارت حدود سه هزار درجه اتم های عناصر شیمیائی که در پروسه تکامل هسته ای ایجاد شدند با هم پیوند اتمی و مولکولی می دهند، این آغاز تکامل شیمیائی زمین است و در ادامه سرد شدن پوسته خارجی بر روی زمین شکل می گیرد که قرآن به طرز زیبائی این رخداد را در آیه بعد بیان می فرماید.

وَجَعَلَ فِيهَا رَوَاسِيَ مِن فَوْقِهَا وَبَارَكَ فِيهَا وَقَدَّرَ فِيهَا أَقْوَاتَهَا فِي أَرْبَعَةِ أَيَّامٍ سَوَاء لِّلسَّائِلِينَ-و بر روی زمین و بالای زمین (در حال سرد شدن) پوسته جامد را قرار می دهد رواسی کوه نیست کوه ها در اثر گسترش و تفکیک قاره ها حدود دویست میلیون سال قبل ایجاد شدند. رواسی را کوه ترجمه کردن اشتباه است. در پوسته جامد زمین برکت را قرار داد( منظور سنگ رس است که هم اولین نطفه حیات در آن ایجاد شد و هم حیات در زمین به سنگ رس وابسته است که خاک کشاورزی بعد از میلیارد ها سال از فرسایش سنگ های رس و سایر کانی ها به خاک تبدیل شدند. حدود هشتاد در صد پوسته جامد زمین از انواع سنگ رس تشکیل شده است) و در آن (پوسته جامد) اقوات را در چهار دوره برنامه ریزی کرد. برای نیاز مندان به آن. مفسرین صدر اسلام قدر را مساوی خلق کردن گرفته اند در صورتیکه قدر با فتحه ق و دال از تقدیر برنامه تدوین شده گرفته شده و معنی خلق شدن نمی دهد. این اشتباه در معنی قدر باعث ایجاد شبهه شده. مقدر کردن اقوات ارتباطی به دو دوره خلق زمین ندارد. اینکه در تفاسیر عنوان می شود که منظور اربعه ایام تتمه چهار روز است و استدلال می کنند دو روز برای خلق زمین و دو روز برای خلق کوه ها و تولید خیرات و تقدیر اقوات تعبیر و تفسیر اشتباهی است . خداوند می فرماید چهار روز برای تقدیر اقوات و مخصوص اقوات است.

همین تصورات ذهنی غلط باعث ایجاد شبهه و از اعتبار انداختن مفهوم علمی این آیه که از جمله آیات اعجاز قرآن است و با نظریه پیدایش اولین مولکول های پایه ژن هم خوانی دارد. کجای آیه خلقت رواسی که به غلط کوه می گویند در دو روز اشاره شده است. این از تصورات صدر اسلام است. سه اشتباه بزرگ در ترجمه و تفسیر این آیه به وجود آمده اول رواسی را با کوه یکی گرفته اند، دوم قدر اقواتها را خلق معنی کرده اند و سوم معنی اقوات است که خوراکی برای اهل زمین معنی کرده اند و این تصورات یعنی فکر نکردن در آیه و آگاهی نداشتن به علوم  روز. خداوند در باره پیدایش زمین و تحولات آن هنگام جعل فیها رواسی من فوقها بیان می فرماید. پوسته زمین هنوز داغ است . زمین جو ندارد و غذائی هنوز به وجود نیامده. غذای اهل زمین سه و نیم میلیارد سال بعد در پروسه تکامل ایجاد شد و خداوند در آیه 33 تا 37 سوره نازعات واضح و روشن بیان فرموده. این آیات باید با سایر آیات در خلقت حیات سنجید.

ولقد خلقنا الانسان من صلصال من حما مسنون در همین پوسته داغ رواسی رخ داده است. حال اقوات چیست اولین نطفه حیات نطفه امشاج نبتلیه است نطفه تشکیل شده از زنجیره کوتاه ار.ان.ای عناصر مهم و پایه ژنوم موجودات زنده. بیست نوع اسید آمینه از نوع آلفا،که تشکیل پروتئین ها را می دهد. قندها، و نوکلئوتیدها که در نوشتار اقواتها رزق و روزی اهل زمین نیست غذای نطفه اولیه حیات است شرح داده ام. اولین نطفه حیات یک ویروس فوق العاده ریز است که در پروسه تکامل به باکتری تبدیل می شود. در زمین اولیه سه نوع باکتری حاکمیت حیات را در اختیار داشتند و هر کدام پانصد میلیون سال دوره تکامل خود را برای ارتقاء و تکمیل ژنوم پایه موجودات زنده کد بندی و تکمیل مولکول ار.ان .ای با زنجیره طویل بسیار زمان بر بوده است شرایط جوی اقتضا می کرده که ابر های متراکم کم قطر همراه با غبار آتش فشان ها و برخورد خرده سیارت و شهاب سنگ ها محیطی دودی و تاریک ایجاد کنند تا اشعه خورشید که فاصله چندانی با زمین نداشته است و حفاظ جوی هم وجود نداشته باکتری های اولیه را آسیب نرساند. این سه دوره تاریکی را قرآن ظلمات ثلاثه نامیده است. زمین خود را آماده پذیرائی از نطفه پیشرفته تر با ژنوم دی.ان.ای و غشاء هسته ای و سلولی کامل یعنی نفس واحده که همان علقه است می کند. ایجاد جو کامل و حفاظ هفت طبقه شرایط لازم برای رشد نطفه اولیه نفس واحده است که ادامه آن در آیه بعد بیان فرموده است. خداوند پس از این به سامان دادن جو زمین می پردازد بنابراین سماء کیهان نیست.

ثُمَّ اسْتَوَى إِلَى السَّمَاء وَهِيَ دُخَانٌ فَقَالَ لَهَا وَلِلْأَرْضِ اِئْتِيَا طَوْعًا أَوْ كَرْهًا قَالَتَا أَتَيْنَا طَائِعِينَ-سپس (بعد از تحولات در آیات 9 و 10 سوره فصلت) خداوند به سامان دادن جو زمین می پردازد که دودی و تاریک بود و به زمین و سماء آن خطاب می شود چه بخواهید و چه نخواهید باید در این برنامه تدوین شده قرار گیرید. این خطاب سمبولیک است برای بیان دو مطلب اول سماء متعلق به زمین است و جزء لاینفک آن و کیهان نیست و دوم مدار گردش به دور خورشید تثبیت و زمین و سماء آن که جوی یک طبقه و کوتاه نزدیک به زمین بود دارند شکل می گیرند.

فَقَضَاهُنَّ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ فِي يَوْمَيْنِ وَأَوْحَى فِي كُلِّ سَمَاء أَمْرَهَا وَزَيَّنَّا السَّمَاء الدُّنْيَا بِمَصَابِيحَ وَحِفْظًا ذَلِكَ تَقْدِيرُ الْعَزِيزِ الْعَلِيمِ- پس از آن ( هن به سماء در آیه قبل بر می گردد)سماء را به هفت آسمان و در دو دوره برنامه ریزی کرد و در کل سماء قوانین جاریه آن را وحی فرمود و جو زمین را به زینت نور ستارگان مزین فرمود و آن را در حفاظ محفوظ قرار داد. و این برنامه ریزی آن عزیز و دانا است. جو زمین ابتدا با غلبه هیدروژن بازی بود که به تدریج و تولید اکسیژن توسط سیانو باکتری ها به جو اسیدی که اکسیژن بر هیدروژن غلبه کرد. بنابراین جو زمین در دو دوره طولانی دوره اسیدی و دوره بازی و از یک سماء به هفت سماء تبدیل شد. سماء الدنیا را مفسرین آسمان زیرین که تداعی کننده آسمان اول یا تحتانی نظریه بطلمیوس است تفسیر می کنند در صورتیکه در این آیه کل سماء اشاره به مجموعه جو هفت طبقه است و دنیا هم زیرین و تحتانی نیست دنیا محل زندگی ما در حیات زمین است و سماء الدنیا یعنی جو زمین. از آیه و زینا السماء الدنیا بمصابیح و حفظا چنین مفهوم می شود که نور ستارگان در شب در جو زمین انعکاس مضاعف دارد و خداوند جو زمین را در حفاظ محکم قرار داد و نور ستارگان زینت بخش جو شفاف زمین شدند. حال توجه می فرمائید این چهار آیه تاریخچه چگونگی پیدایش زمین و جو آن و تبدیل جو یک پارچه و دودی زمین به جو هفت طبقه شفاف ( دیگر دودی نیست) و می توان نور ستارگان را در شب به طرز زیبائی نگاه کرد. معنی کردن سماء، سبع السماوت، قدر اقواتها و قضاهن با ذهنیت حاکم تئوری زمین مرکزی هفت آسمان پوست پیازی به دور زمین طبیعی بوده است و آن ها مطابق علم روز چنین معنی کردند، اما ما بدون توجه به علم روز همان نظریات را بر باور خود نشانده ایم و از علم بهره ای نمی بریم که به زیان و مهجوریت علمی قرآن است. در خاتمه سری به آیات 27 تا 33 سوره نازعت هم داشته باشیم.

أَأَنتُمْ أَشَدُّ خَلْقًا أَمِ السَّمَاء بَنَاهَا- رَفَعَ سَمْكَهَا فَسَوَّاهَا- وَأَغْطَشَ لَيْلَهَا وَأَخْرَجَ ضُحَاهَا- وَالْأَرْضَ بَعْدَ ذَلِكَ دَحَاهَا- أَخْرَجَ مِنْهَا مَاءهَا وَمَرْعَاهَا- وَالْجِبَالَ أَرْسَاهَا- مَتَاعًا لَّكُمْ وَلِأَنْعَامِكُمْ-آیا آفرینش شما دشوار تر است یا جو زمین که آن بنا کرد و سقف آن را بالا برد و آن را سامان داد( به هفت طبقه تبدیل کرد) و شب آن را تاریک و روز آن را روشن کرد و بعد از آن خشکی (قاره یک پارچه) را گسترش داد و مراتع و چشمه زار ها از آن (قاره ها) بیرون آورد و کوه ها را در آن پدید آورد و این متاعی برای بهره برداری شما و دام هایتان است. آیه أَأَنتُمْ أَشَدُّ خَلْقًا أَمِ السَّمَاء بَنَاهَا- رَفَعَ سَمْكَهَا فَسَوَّاهَا در حقیقت همان آیه ثم استوی الی السماء فقضاهن سبع السماوات است در قالب عبارتی دیگر. جو هفت طبقه زمین ایجاد کننده حیات است و انسان در درون این حیات موجودیت می یابد و خداوند اهمیت خلقت سبع السماوات را بیان می فرماید. جو ابتدا کم قطر و یک سماء بود که سقف آن را بالا می برد و به هفت طبقه آن را سامان داده و بنا می کند. در آیه 11 سوره فصلت اشاره می فرماید که جو اولیه زمین دودی و تاریک بود و به دلیل فوران آتش فشان ها و بر خورد خرده سیارات و بخار آب اشباع شده در جو کم قطر و ابر های سنگین شب روشن و بر عکس روز تاریک بود و روز و شب ماهیت خود را بروز نداده بودند و با شفاف شدن جو زمین و بالا بردن سقف و قرار دادن حفاظ و کاهش فوران آتش فشان ها آرامش بر جو زمین حاکم می شود و شب و روز ماهیت خود را بدست می آورند شب تاریک و روز روشن می گردد. والارض بعد ذلک دحاها. ارض این جا زمین به مفهوم خشکی است در آیات زیادی اشاره می فرماید که باران زمین مرده را سر سبز و زنده می کند که ارض معنی خشکی می دهد. مدت زمان طولانی تنها یک قاره به هم پیوسته وجود داشت. گیاهان و جانوران در سراسر این خشکی پراکنده بودند و دوره های تکامل خود را سپری می کردند. دحو الارض با مستند علمی و قرآن گسترش قاره ای زمین است - تحولات تکنوتیک یا تفکیک و گسترش قاره ها باعث ایجاد کوه ها و پستی بلندی ها که سبب ایجاد مراتع و چشمه زار ها می گردد و این آیات را اگر با دید علم زمین شناسی نگاه کنیم نکات علمی بسیاری از آن ها بدست می آید و مفاهیم کلمات روشن می شود. آیه والارض بعد ذلک دحاها یکی از آیات با تفاسیر و تاویل های گوناگون است که مورد نقد مخالفین قرار گرفته است برخی آن را روزتولد زمین و برخی روز ایجاد حیات و برخی بیرون آمدن اولین خشکی از آب و تعابیر دیگر در حالی که اشاره قرآن به رخداد تفکیک قاره ها و ایجاد کوه ها و دشت و مراتع و چشمه زار ها و تحول عظیم در دوره تکامل حیات است. سید محمد تقوی اهرمی 2/9/1401

• قبلی
• بعدی