خلق از عدم دید فلسفی بیگانه با قرآن

مقدمه نوشتار

اگر ما مفهوم کلمات کلیدی در موضوعات خلقت کیهان و حیات در زمین را مطابق قرآن درک کنیم این همه اختلاف بر سر ترجمه و تاویل آیات متشابه نداریم. خلق از عدم یا خلق از هیچ که هر دو از نظر قرآن بی معنی است نتیجه تفکر نکردن در آیات متشابه پیدایش حیات و کیهان است. فلاسفه قدیم که اطلاعی از چگونگی خلقت کیهان و حیات نداشتند، مجبور بودند برای این کلمات معنی بتراشند تا عقل بتواند آن را هضم کند. عدم و هیچ هر دو از تعاریف مادی است و بسته به کاربرد آن ها در واحد زمانی مفهوم خاص خود را دارند در این نوشتار لم تک شیئا و لَمْ يَكُنْ شَيْئاً مَذْكُوراً با استناد به آیات قرآن بررسی می می کنیم

لم یک شیئا شیی ماده است

آیات 66 و 67 سوره مریم- وَيَقُولُ الْإِنسَانُ أَئِذَا مَا مِتُّ لَسَوْفَ أُخْرَجُ حَيًّا- أَوَلَا يَذْكُرُ الْإِنسَانُ أَنَّا خَلَقْنَاهُ مِن قَبْلُ وَ لَمْ يَكُ شَيْئًا
انسان گوید وقتی ما مردیم چگونه زنده می شویم-آیا انسان متذکر نمی شود که ما او را از قبل و هنگامی که هیچ بود خلق کرده ایم. زنده شدن انسان در قیامت را خداوند به فطرکم اول مره ارتباط می دهد قبل از انبساط کیهان که ماده هنوز خلق نشده بود من قبل و لم یک شیئا جواب انسان است که ما چگونه زنده می شویم همان گونه که در فطرکم اول مره قبل از خلق ماده شما را ایجاد کردم  در دنیا خلق شده اید و برزخ مرگ است فاصله بین زندگی دنیا و آخرت است، خلق نمی شوید فقط زنده می شوید. در قیامت هم لا شیی هستید ولی شما را زنده می کنیم از اطلاعاتی که نزد خدا است. پس این جا انسان از عدم خلق نشده بود از جائی که ماده ای وجود نداشت و از ذرات بنیادی قبل از انبساط کیهان خلق شده. خلق مواد اولیه می خواهد باید ذرات بنیادی باشند که در درون نوترون و پروتون قرار گیرند تا ماده خلق شود. بدیع السماوات و الارض و فاطر السموات و الارض هنوز هیچ است لم یک شیئا است. هیچ، جائی است که ماده وجود ندارد و عدم نیست، نیستی قبل از بدیع السماوات و الارض معنی ندارد وجود ذات باریتعالی هستی است خداوند باید باشد تا با برنامه ریزی ماده را از نور ناب متجلی شده از صفات ذاتی خود ایجاد کند. پس عدم در این مباحث جائی ندارد. وقتی ما یک آیه را بر می داریم و آن را از عقبه آن جدا می سازیم و تفسیر می کنیم خودمان هم نمی دانیم خداوند چه فرموده یعنی مطلب را درک نمی کنیم. لم یک شیئا ماده ای نبود به آیه قبل ارتباط دارد.

فرق لم یک شیئا و لَمْ يَكُنْ شَيْئاً مَذْكُوراً

قرآن پیدایش جهان مادی را کاملا واضح شرح داده است و اگر ما کلمات بدیع و فاطر و خلق را درست درک کنیم یک چهار چوب مشخصی جلو رویمان داریم که می توانیم موضوعات کیهان و حیات در قرآن را درست ترجمه و تفسیر کنیم. خداوند از قول حضرت ابراهیم می فرماید ومالی لا اعبد الذی فطرنی و الیه ترجعون چرا خدائی که من را از فطرنی(از درون محدوده انبساط کیهان) باز کرد( تا من را خلق کند) نپرستم و ما به همان جا بر می گردیم. بدیع السماوات و الارض آغاز صدور امر خدا برای ایجاد کیهان است انا لله است انا الیه راجعون به همان جا همه ماده از جمله انسان بر می گردند و چند لحظه بعد از بدیع السموات و الارض محدوده ابداع کیهان منبسط می شود. رب السماوات والارض الذی فطرهن، کیهان را برای خلق ماده باز کرد در دوره قبل از فطرهن ذرات بنیادی برای خلق ماده ایجاد می شوند. شیی در قرآن معنی های بسیار گسترده دارد و بارز ترین آن ها ماده است لم یک شیئا ماده ای وجود نداشت قبل از اینکه ماده خلق شود مطابق قول حضرت ابراهیم شروع انشاء انسان بوده است.

همه جهان مادی از جمله انسان دارای انشاء مشترک هستند وَ ضَرَبَ لَنا مَثَلًا وَ نَسِيَ خَلْقَهُ قالَ مَنْ يُحْيِ الْعِظامَ وَ هِيَ رَمِيمٌ. قُلْ يُحْيِيهَا الَّذِي أَنْشَأَها أَوَّلَ مَرَّةٍ وَ هُوَ بِكُلِّ خَلْقٍ عَلِيمٌ.78 یاسین- و براى ما مثلى آورد و آفرينش خود را فراموش كرد؛ گفت: چه كسى اين استخوان‌ها را در حالى كه پوسيده است زنده خواهد كرد- بگو همان كسى كه برای نخستین بارانشاء کرد، آن را زنده خواهد كرد و او بر هر خلقتی آگاه است. این آیه دقیقا همان آیه 66 و 67 سوره مریم است. فطرکم اول مره با انشاءکم اول مره شروع می شود. پیدایش ذرات بنیادی از نور ناب احدیت که فوتون خالص بود آغاز شد همان نوری که بر کوه مقابل حضرت موسی متجلی شد و چنان احد و صمد بود که کوه را متلاشی کرد و در قیامت هم به روش تله پورتیشن کوانتومی مرده ها از اطلاعات نزد خداوند با اشرقت الارض به نور ربها که در قیامت بروز می کند مجددا زنده می شوند. در قیامت هم فوتون ها نقش دارند ولی روش خلق شدن مانند اول مره نیست. مرده ها قبلا در دنیا و از بیگ بانگ خلق شده اند و خلق دو باره در قیامت ندارند.

فطرکم اول مره همان انشاها اول مره است. خلقت کیهان از احدیت و صمدیت آغاز شد. آیه زیر خلق از عدم را رد می کند.

وَ لِلَّهِ غَيْبُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ ما أَمْرُ السَّاعَةِ إِلاَّ كَلَمْحِ الْبَصَرِ أَوْ هُوَ أَقْرَبُ إِنَّ اللَّهَ عَلي كُلِّ شَيْ ءٍ قَديرٌ -غیب سماوات و الارض ( جائی که کیهان نبود غائب بود) متعلق به خدا است و امر او نبود مگر در یک آن و در یک چشم به هم زدن و یا کمتر از آن که رخ داد که خدا بر تمام ماده (ایجاد آن) قادر است. امر الساعه مفهوم همان خلق الساعه می دهد خلق به یکباره نداریم ولی در کیهان امر خداوند به یک باره متجلی می شود و بیگ بانک رخ می دهد. قبل از صدور امر به یکباره غیب السماوات والارض حاکم بوده که ملک خدا است. لله غیب السماوات و الارض. آیه دیگر هم خلق از لا شیی را رد می کند-

امْ خُلِقُوا مِنْ غَيْرِ شَيْءٍ أَمْ هُمُ الْخَالِقُونَ آیا آن ها از غیر شیی خلق شدند خیر خلق از غیر شیی امکان ندارد آیا بی هیچ خالقی پدید آمده اند یا خود خالق خویشند. درست همان جمله هاوکینگ که کیهان خود خودش را پدید آورد. کلمه من غیر شیئ یعنی هیچ- أَمْ خَلَقُوا السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ بَل لَّا يُوقِنُونَ آیا کیهان هم از غیر شیی خلق شد خیر خالقی داشته است. کیهان دو مرحله بعد از لا شیی است ابداع از هیچ و سپس انبساط. خلق باید از ذرات بنیادی و در دو پروسه بدیع و فطر صورت گیرد و در بدیع مستقیم امر خداوند با نور ناب متجلی می گردد، پس جهان خالقی دارد. وهیچ این جا مفهوم نیستی را می رساند که رد می شود و بیان هاوکینگ هم از هیچ یعنی خود به خود و مفهوم ماده نمی دهد. اگر از منظر ماده نگاه کنیم خلق کیهان از هیچ درست است ولی خود هیچ از نور ناب ایجاد شد و نور ناب شیی ( ماده ) نیست.

کلمه لامن شیی کان من قبلها جمله معروف حضرت فاطمه الزهرا ع است که بسیار در باره آن بحث شده و با من غیر شیی که بحث شد مقایسه کرده اند و هیچ کس توجه نمی کند که حضرت فرموده از شیی که قبل از آن نبوده ابداع کرد. ازهیچ ابداع کرد و نه خلق کرد- خلقت کیهان از هیچ از نظر علم و قرآن

اِبْتَدَعَ الْاَشْیاءَ لا مِنْ شَىْ‏ءٍ كانَ قَبْلَها، وَ اَنْشَاَها بِلاَاحْتِذاءِ اَمْثِلَةٍ اِمْتَثَلَها، كَوَّنَها بِقُدْرَتِهِ وَ ذَرَأَها بمشیته و همه چیز(جهان ماده )را از هيچ پديد آورد و براي آفرينش آن ها الگو و نمونه‏ اي نداشت (کپی برداری نکرد) بلكه آن ها را به قدرتش آفريد(یکون شد و به اراده ‏اش خلق كرد) و با ذرات واقعیت پیدا کرد- چه جمله پر معنی و زیبائی در آغاز خلقت این چنین بود دقت شود اول از هیچ آفرید _نفرموده خلق کرد ابتدع الاشیاء، ایجاد از هیچ و بعد از چیز دیگری (خلق ماده اولیه نیاز دارد تا شیی شود)خلق کرد. ابداع به معنی بوجود آوردن چیزی که قبلا نبوده یعنی شی از غیر شی یا به زبان علمی امروزی یعنی از هیچ . شی به معنی اعم ماده است و کل شیئ در عبارت قرآنی یعنی تمامی کائنات یا کیهان( کل شیی هر چیز هم معنی می دهد) و انشاء نیز به معنی ایجاد بدون الگوی قبلی و هدایت یا پرورش به سوی مقصود، انشاء خلق و ایجاد تا مرحله رسیدن به هدف مطلوب و انشاء زمان بر است پس به تعبیر آن حضرت خدا کیهان را از هیچ ابداع کرد و تنها از نیروی ذاتی خودش بدون آنکه الگوئی از آن قبل وجود داشته باشد اول کیهان را ابداع کرد یعنی از هیچ آفرید و سپس آن را خلق کرد. اگر اول فرمایش حضرت را دقت کنند ابتدع ماده را از غیر ماده پدید آورد. از امر و اراده اش که موضوعی است لاشیی.

اما هر شیی ماده نیست و آن را در آیه لم یکن شیئا مذکورا بیان فرموده.- هَلْ أَتَى عَلَى الْإِنسَانِ حِينٌ مِّنَ الدَّهْرِ لَمْ يَكُن شَيْئًا مَّذْكُورًا- إِنَّا خَلَقْنَا الْإِنسَانَ مِن نُّطْفَةٍ أَمْشَاجٍ نَّبْتَلِيهِ فَجَعَلْنَاهُ سَمِيعًا بَصِيرًا-آیه اول سوره انسان. شیی در این جا ماده نیست چیز است. انسان در دهر بود ولی چیز قابل ذکری نبود بر خلاف آیه لم تک شیئا شیی نبود در این آیه انسان در حال شدن از مولکول های اولیه حیات بود ولی نمی شد به آن هویت داد تا زمانی که برنامه ریزی تدوین شده الهی آن مولکول ها را به عنوان پایه ژنوم جانداران از بیست نوع اسید آمینه خوراکی (ایزومر آلفا) در یک مولکول زنجیره ای کوتاه با نوکلئوتیدها مولکول RNA پایه ژنوم DNA از حما مسنون و از درون لایه سنگ رس نطفه امشاج نبتلیه بیرون آورد و هویت آغاز خلقت انسان به آن عطا کرد. خداوند ابتدا از پایه خلق می کند و سپس سامان می دهد خلق فسوی و خاصیت نبتلیه مبتلا کنندگی به آن داد تا در پروسه تکامل بسیار زمان بر دو نیم میلیارد سال دوره فسوی را بگذراند و به ساختار بشر تبدیل شود که همان نطفه تکامل یافته یوکاریوت یا علقه که نفس واحده است و اکنون همه جانداران در حیات زمین سلول های بدنشان همان یوکاریوت ها هستند با ژنوم کامل به اضافه روح خداوند که فرماندهی ژنوم در هر سلول را بر عهده دارد و دلیل اینکه کوچکترین تغییر در ژنوم یک سلول با امواج فرا ماده کوانتومی در یک آن به چند میلیارد سلول ساختار بدن تغییر ابلاغ می شود که علم از این قدرت لایزال در شگفتی فرو رفته و نمی خواهد قبول کند که حیات یک مقوله مادی نیست. بنابراین لم یکن شیی مذکورا را نمی توان با لم تک شیی یکی دانست. اولی ماده و قبل از بدیع السماوات و الارض است و دومی چیز است که در زمین اولیه و بر روی پوسته جامد گداخته است که واکنش های شیمیائی حیات در جریان است تا به نطفه نخستین حیات هویت دهد. سید محمد تقوی اهرمی 25/10/1402

• قبلی
• بعدی