لترکبن طبق عن طبق و مفهوم واقعی آن

مقدمه نوشتار

برخی کلمات دارای معنی های متفاوتی هستند که بر اساس بینش صدر اسلام و عدم اگاهی بر کلمات نازل شده یک معنی جای سایر مفاهیم آن را می گیرد و در لغت نامه ها آن معنی جا می افتد. مثال فراون است. در قرآن از کلمه خلق و خلق کردن بسیار استفاده شده. این کلمه پیوند ناگسستنی با خالق دارد. خلق با اختراع فرق دارد. هر دو نو آوری است یکی خدا پدید می آورد و دیگری انسان. اگر ما کلمه خلق را درست درک نکنیم تمام مفاهیم خلقت انسان و کیهان را در قرآن از درجه اعتبار علمی می اندازیم و تاویل های گمراه کننده را تحویل نسل جوان تحصیل کرده می دهیم و باعث گمراه شدن او می گردیم.

خلق یک پدیده فقط یکبار در طبیعت رخ می دهد. اگر در پدیده طبیعی دو خلق پشت سر هم باشد بین آن دو انشاء صورت میکیرد. خداوند خلق میکند و سامان می دهد خلق و فسوی. جنین انسان در شکم مادر برای اولین بار در طبیعت از خلق اولین سلول حیات آغاز و دوران تکاملی خود را طی می کند. وقتی پروسه تکامل حیات تکمیل شد. دیگر خلقی نداریم و باز آفرینی خلق است. در آیه 14 مومنون از کلمه خلق مکرر استفاده شده و پروسه رشد جنین به روایت مفسرین خلق اندر خلق صورت می گیرد تا به کلمه ثُمَّ أَنْشَأْناهُ خَلْقاً آخَرَ(سپس خلق آخر را انشاء کردیم )می رسد که مفسرین خلق را آفرینش تازه معنی می کنند. هدف از بیان مقدمه اشاره به چگونگی مسخ شدن معنی یک کلمه و تخریب سراسر آیات یک موضوع در جهان بینی قرآن و جا افتادن آن کلمه و تاثیر شگرف بر افکار مفسرین آیات متشابه قران

نظر ابن عباس در باره معنی خلق کردن

ابن عباس ( ثُمَّ أَنْشَأْناهُ خَلْقاً آخَرَ یَقُولُ خَرَجَ مِنْ بَطْنِ أُمِّهِ بَعْدَ مَا خَرَجَ فَکَانَ مِنْ بَدْءِ خَلْقِهِ الْآخَرِ أَنِ اسْتَهَلَّ ثُمَّ کَانَ مِنْ خَلْقِهِ أَنْ دُلَّ عَلَی ثَدْیِ أُمِّهِ ثُمَّ کَانَ مِنْ خَلْقِهِ أَنْ عَلِمَ کَیْفَ یَبْسُطُ رِجْلَیْهِ إِلَی أَنْ قَعَدَ إِلَی أَنْ حَبَا إِلَی أَنْ قَامَ عَلَی رِجْلَیْهِ إِلَی أَنْ مَشَی إِلَی أَنْ فُطِمَ فَعَلِمَ کَیْفَ یَشْرَبُ وَ یَأْکُلُ مِنَ الطَّعَامِ إِلَی أَنْ بَلَغَ الْحُلُمَ إِلَی أَنْ بَلَغَ إِلَی أَنْ یَتَقَلَّبَ فِی الْبِلَادِ.

ابن عبّاس ( ثُمَّ أَنْشَأْناهُ خَلْقاً آخَرَ؛ یعنی از شکم مادر خارج می‌شود و با گریه‌ای که می‌کند، آغاز مرحله‌ی جدیدی از خلقش شروع می‌شود، و مراحل خلقت جدیدش این است که به سوی پستان مادر راهنمایی می‌شود. و مرحله‌ی بعد آفرینشش این است که بیاموزد چگونه پاهایش را دراز کند؛ بعد بیاموزد بنشیند، بر سر دست راه رود، سرپا بایستد، راه رود، تا از شیر گرفته¬ شود و بداند چگونه بنوشد و خوراک خورد تا به بلوغ رسد، تا آنجا رشد کند که در شهر ها بگردد».
تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۰، ص۴۴ بحارالأنوار، ج۵۷، ص۳-

براساس تعریف خلق کردن از ابن عباس هر مرحله رشد را یک خلق معنی کرده است و مفسرین محترم هم رشد جنین در رحم را بر اساس این تعریف بیان میکنند در حالی که خلق در قرآن معنی خاص خود را دارد. یک پدیده فقط یک بار خلق می شود و پس از آن انشاء آن پدیده است تا خلق بعدی و این مراحل در زمین اولیه و برای نخستین پیدایش یک پدیده صورت می گیرد و اکنون ما دیگر خلق نداریم و باز آفرینی خلق اول است. اگر ما با استعانت از قرآن مجید کلمات را به کمک ابزار علم روز تعریف کنیم مفهوم واقعی آن ها روشن می شود. همین طور کلمات لترکبن و طبق موضوع بحث ما هم چنین سرنوشتی دارند.عدم توجه به علم و اینکه خداوند متعال پدیده های طبیعی را مانند قرآن آیات خدا می داند یعنی به آن ها هم با ابزار علم نگاه کنید.

لترکبن طبق عن طبق

آیات 16 تا 19 سوره انشقاق ازجمله آیاتی است که مفسرین نتوانسته اند معنی و مفهوم واقعی آن را پبدا کنند و لغات لترکبن و طبقا عن طبق را بر خلاف معنی واقعی کلمات مطابق بر داشت ذهنی به کار گرفته اند و بحث فراوان در این باره در گرفته درحالی که معنی آن بسیارساده است و عدم آگاهی به علم روز پرده ابهام را بر آن کشانده است ابتدا آیات را مرور کنیم.

فلا أُقْسِمُ بِالشَّفَقِ- وَ اللَّيْلِ وَ ما وَسَقَ- وَ الْقَمَرِ إِذَا اتَّسَقَ- لَتَرْكَبُنَّ طَبَقاً عَنْ طَبَقٍ
ترجمه عرف- به شفق، (سرخى بعد از غروب) سوگند مى‌خورم، و به شب و آنچه (زير پرده سياهى خود) جمع مى‌ كند سوگند، و به ماه آن گاه كه كامل گردد سوگند. كه شما همواره از حالى به حال ديگر درآييد.
خداوند به سه پدیده طبیعت قسم می خورد تا مطلب بسیار مهمی را عنوان کند و روش قرآن در قسم ها همیشه به یک پدیده مهم طبیعت ختم می شود. در این جا آن مطلب هم لترکبن طبق عن طبق است. دو کلید واژه این مطلب مهم لترکبن و طبق عن طبق است که درست معنی نشده است. لترکبن بر مرکبی سوار بودن است. از ماده رکب است که در قرآن در آیات زیر بیان شده است.

وَالْخَيْلَ وَالْبِغَالَ وَالْحَمِيرَ لِتَرْكَبُوهَا وَزِينَةً وَيَخْلُقُ مَا لَا تَعْلَمُونَ -(وهمچنين) اسب ها و استرها و الاغها را آفريد تا بر آنها سوار شويد و هم مايه زينت شما باشد و چيزها (وسائل نقليه ديگري) مي‏آفريند كه شما نمي‏ دانيد.

اللَّهُ الَّذِي جَعَلَ لَكُمُ الْأَنْعَامَ لِتَرْكَبُوا مِنْهَا وَمِنْهَا تَأْكُلُونَ-خدا [همان] كسى است كه چهارپايان را براى شما پديد آورد تا از برخى از آنها سوارى گيريد و از برخى از آنها بخوريد (۷۹) غافر

فَانطَلَقَا حَتَّى إِذَا رَكِبَا فِي السَّفِينَةِ خَرَقَهَا قَالَ أَخَرَقْتَهَا لِتُغْرِقَ أَهْلَهَا لَقَدْ جِئْتَ شَيْئًا إِمْرًا ﴿۷۱﴾ - پس رهسپار گرديدند تا وقتى كه سوار كشتى شدند [وى] آن را سوراخ كرد [موسى] گفت آيا كشتى را سوراخ كردى تا سرنشينانش را غرق كنى واقعا به كار ناروايى مبادرت ورزيدى-بنابراین وقتی قرآن در آیات متعدد لترکبوا را تعریف می کند باید از آن مفهوم معنی درست را استخراج کرد. پس لترکبوا شما سوار هستید و این سوار بودن واقعیت دارد حال باید کشف کنیم ما بر چه سوار هستیم.

مفهوم طبق عن طبق

کلمه طبق و طباق تنها در طبقات جو زمین و سموات والارض و سبع السموات و زمین که مانند جو آن طبقه عن طبق است.
طبرسى اصل طبق به معنى حال گرفته ، زمخشرى نيز آن را حال گفته است‏ طَبَقاً عَنْ طَبَقٍ‏ يعنى به حالى از حالى. راغب آن را چيزى را بالاى چيزى گذاشتن گفته است. و برخی به آیه ظَنَّ أَنْ لَنْ يَحُورَ وصل کرده اند که به اصل معنی طبق نمی خورد و برخی هم طبق معنی تطبیق و انطباق گرفته اند یعنی دو چیز روی هم که معنی همان طبقه استخراج می شود. آیا ما این طور معنی کنیم که شما بر حالی به حالی بودن خود سوار هستید.این معنی چه عظمتی داشته که خداوند به آن قسم بخورد. حدیت و روایت بیشمار در این باره فراوان است ولی هیچکدام به دلیل ارتباط ندادن آیات به علم روز از مفهوم واقعی قرآن دور شده اند.

نتیجه توشتار

فلا أُقْسِمُ بِالشَّفَقِ- وَ اللَّيْلِ وَ ما وَسَقَ- وَ الْقَمَرِ إِذَا اتَّسَقَ- لَتَرْكَبُنَّ طَبَقاً عَنْ طَبَقٍ

آیات با کلمات در آن آمده هدفی را دنبال می کنند چرا شفق اول آیه آمده. شفق علامتی است که قبل از طلوع و یا غروب خورشید بروز می دهد و یک پدیده طبیعی است که نشان می دهد زمین گرد است و نه تخت یعنی اگر زمین تخت باشد شفق نداریم و شفق انعکاس نور خورشید در جو زمین است که غروب کرده و به دلیل کروی بودن زمین در جو زمین انعکاس نور مدتی باقی می ماند وعظمت این پدیده آن قدر مهم است که اول غروب که شفق ظاهر می شود نماز دارد( نماز مغرب) و زمانی که کاملا تاریک می شود هم نماز(عشاء) دارد .پس شفق بیان گر ارتباط آیه با زمین است و چرخش آن. قسم به شفق نوید دهنده تاریکی و قسم به شب که این تاریکی را در یک جا (در شب جمع می کند ) و قسم به ماه با نور جمع کرده و بر این تاریکی نوید روشنایی می دهد تا این قسم خاتمه می یابد و به هدف قسم می رسیم که یک پدیده مهم زمین شناسی است که شما انسان بر زمینی سوار هستید که طبقه روی طبقه تشکیل شده است. لترکبن طبق عن طبق شما روی مرکیبی سوار هستید که طبقه طبقه است و این مرکب که حرکت دارد چیست زمین است. چرا خداوند این کلام را فموده
 هُو الَّذِي خَلَقَ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ وَمِنَ الْأَرْضِ مِثْلَهُنَّ يَتَنَزَّلُ الْأَمْرُ بَيْنَهُنَّ لِتَعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ وَأَنَّ اللَّهَ قَدْ أَحَاطَ بِكُلِّ شَيْءٍ عِلْمًا-خداوند است که هفت جو زمین را خلق کرد و در زمین هم مثل جو زمین طبقه طبقه است، و بین این دو امر خود را نازل می کندتا بدانید که خدا قادر بر هر کاری است و بر تمامی کل شیی (کیهان) تسلط کامل دارد. آیه 15 و 16 سوره نوح نیز می فرماید-خَلَقَ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ وَ مِنَ الْأَرْضِ مِثْلَهُنَّ واقعیت قرآنی چیست؟

الم تروا کیف خلق الله سبع السماوات طباقا - و جعل القمر فیهن نورا و جعل الشمس سراجا آیا آنان نگاه نمی کنند که ما چگونه سبع السموات را خلق کردیم و در آن (طبقات زمین) ماه را نورانی و خورشید را چراغ قرار دادیم. پس آیه بعد از سه قسم پشت یر هم به اصل مطلب می پردازد که شما بر مرکبی سوارید که طبقه روی طبقه است و مسلما منظور زمین است و اینکه زمین مانند یک مرکب حرکت دارد. سید محمد تقوی اهرمی 2/12/1400

• قبلی
• بعدی