وَأَنَّهُ هُوَ أَضْحَكَ وَ أَبْكَى و مفهوم علمی نهفته در آن

مقدمه نوشتار

خداوند است که می خنداند و می گریاند. منظور آیه چیست آیا خداوند عامل خنداندن و گریاندن انسان است یا پشت صحنه این آیه مفهوم دیگری نهفته است مسلما باید بین این آیه و علوم طبیعی و تکامل انسان رابطه ای باشد که در آیات بعد به آن اشاره شده است. گریه و خنده عکس العمل خلقیات و روحیات انسان است این خصلت تنها در انسان وجود دارد و سایر جانداران از آن محرومند و در سطح ابتدایی به اشکال مختلف دیده می شود البته به نظر می آید که می خندند ولی گریه گزارشی دیده نشده. این ویژگی پدیده مهم روحی و روانی است رواشناسان آن را به عنوان ضریب اطمینان ذهن و روان می نگرند از آنجائیکه گریه بلافاصله پس از تولد نوزاد روی می دهد و مدت کوتاهی که نوزاد رشد می کند خنده هم عکس العمل رضایت و شادی و آرامش در او ظاهر می شود بنابراین امری اکتسابی نیست و ارتباط مستقیم با رفتار ژنتیکی دارد که خداوند در نهاد انسان قرار داده و اشاره به اینکه خداوند می خنداند و می گریاند به روح بر می گردد که فرماندهی ژنوم را بر عهده دارد.

این آیه را اگر در آیات بعد و قبل آن بررسی کنیم به مفهوم واقعی آیه می رسیم. وانه هو اضحک و ابکی با آیه بعد که می فرماید و انه هو امات و احیاء هم او است که می خنداند و می گریاند و هم او است که می میراند و زنده می کند. مرگ و زندگی را خداوند مقدر کرده و خنده و گریه هم برنامه ریزی خدا است در حقیقت همه رفتار ساختاری خلقیات طبیعی ما دست خدا است. این معنی ظاهر آیه است که ارتباط با آیات بعد دارد. منشاء روحیات و اخلاقیات و ساختار مادی ما هم زمان در ابتدای خلقت انسان در پایه نخست ژنوم نهاده شد. خلقیات انسان هنگام خلق ساختار مادی لقد خلقنا الانسان من صلصال من حما مسنون گذارده می شود کلمه من صلصال من حما مسنون مفهوم علمی بسیار والائی دارد و قرآن از دو کلمه خلق با فتحه خ و خلق با ضمه خ در خلقت انسان یاد می کند و هنگامی که امات و احیاء ( پدیده استمرار مرگ و زندگی ) در پروسه خلقت انسان توسط خلق الزوجین ذکر و الانثی به عنوان یک پدیده مستمر و تجدید پذیر برنامه ریزی شد همراه با آن فالهمها فجور ها و تقواها در نطفه علقه الهام شد که در زیر به آن اشاره می کنم.

اشراط الساعه نشانه های قیامت نیست

مقدمه نوشتار

شاید با وجود بحث ها و روایات بسیار زیاد در مورد اشراط الساعه چیز عجیبی بیان می کنم ولی این نتیجه تجسس در ماهیت قیامت و بررسی آیات است. کسانی که به آیات قیامت آشنائی دارند می دانند که نشانه های قیامت در جهان مادی به وقوع نمی پیوند. نشانه های قیامت بعد از برچیده شدن کیهان رخ می دهد. در قرآن هر رخ دادی که نشانه برچیده شدن کیهان است لابلای اوصاف قیامت بیان می فرماید. اینکه ماه ریز ریز می شود و خورشید از فروغ می افتد نشانه شروع جمع شدن کیهان است که تا روز قیامت فاصله چند میلیارد ساله دارد. ابتدا حیات در کره زمین از بین می رود و زمین همچنان به همراه منظومه شمسی در جایگاه خود به گردش ادامه می دهد بدون حیاتی که ما انسان روی ان زندگی کنیم و میلیارد ها سال می گذرد تا زمین و منظومه شمسی و سیارات و ستارگان به غبار کیهانی (حُمِلَتِ الْأَرْضُ وَ الْجِبالُ فَدُكَّتا دَكَّةً واحِدَةً) مبدل شده و به فطرکم اول مره جاءی که اولین بار ذرات بنیادی ساختار نخست حیات در زمین قیل از انبساط کیهان شروع به ایجاد می شوند بر می گردند. کیهان به جایگاه نخست تولد خود یعنی مرحله مه بانک بر می گردد. فطرکم اول مره و الیه ترجعون شما را نخستین بار از درون محدوده قبل از انبساط کیهان ایجاد کردم جاءی که ذرات بنیادی بودید و ذرات بنیادی هم از نور ناب احدیت و فوتون ها منشاء شد. نور ناب از ذات احدیت متجلی یافت و ماده سنگ بنای جهان مادی هست شد. در حقیقت ما از خدا هستیم و به خدا باز می گردیم. انا لله و انا الیه ترجعون. باز گشت به خداوند پروسه ای است اجتناب ناپذیر و قیامت بعد از برگشت به مه بانک رخ می دهد. حال دو سوال برای ما مطرح می شود نشانه های قیامت در نزدیک بودن قیامت است که خداوند می فرماید. إِنَّهُمْ يَرَوْنَهُ بَعِيداً وَنَرَاهُ قَرِيباً- آنان (مردم) قیامت را دور می بینند و ما آن را نزدیک می بینیم یا یر روی زمین قیامت اتفاق می افتد. چرا خداوند قیامت را نزدیک می بیند و ما دور.

أَنَّا نَأْتِي الْأَرْضَ نَنقُصُهَا مِنْ أَطْرَافِهَا و راز علمی نهفته در آن

مقدمه نوشتار

این آیه دو بار در سوره انبیاء آیه44 و سوره رعد آیه 41 نازل شده است یکی دیگر از آیات متشابه ای است که در باره آن بحث فراوان شده و راز نهفته در آن کشف نشده. البته بزرگوارانی اشاره به جنبه علمی آن نموده اند و با توجه به سیاق آیه و آیات قبل از آن در دو سوره و اینکه منظور خداوند ارض کره زمین یا خشکی است نتوانسته اند واقعیت ان را روشن کنند. دلیل آن هم روشن است برای تفسیر آیه تنها خود آیه بدون توجه به آیات قبل و مفهوم واقعی کلمات به کار برده شده را تفسیر می کنیم. از روش تفسیر قرآن به قرآن بسیار آسان می توان به مقصود رسید. البته ساده نیست از ابزار تفکر و تعقل باید بهره جست. روی آن بسیار اندیشیدم و به نتایجی رسیدم که برای تشحیذ نظر بیان می شود.