موجودات زنده در کیهان واقعیتی که در قرآن وجود ندارد

مقدمه نوشتار

کلمات سماوات والارض  وما  بینهما این تصور را ایجاد کرده که در قرآن به موجودات خارج از زمین و در کیهان اشاره فرموده واین تصورات از برداشت غلط مفهوم سموات والارض ناشی شده است تا جای که اکثر مفسرین و مترجمین این موضوع را بر باور خود گنجانده اند و این از اثرات باقیمانده جهان تخیلی بطلمیوسی است که در اذهان باقی  مانده است. عدم توجه به سیاق آیات و آیات قبل و بعد و موضوعی که قرآن دارد مطرح میکند باعث شده تمامی چهارچوب جهان بینی مترقی و علمی قرآن دستخوش تصورات ذهنی غلط ما قرار گیرد.  سماوات و الارض در قرآن دارای دو مفهوم است کیهان و جو هفت طبقه زمین و زمین. آیاتی که فاطر السموات والارض و بدیع السموات و الارض و خلقت سموات والارض در شش روز (روی مطالب کلیک فرمایید ) در آن مطرح شده به معنی کیهان و چگونگی خلقت آن است و سایر آیات که سموات والارض آمده به مفهوم مجموعه سماء زمین و زمین است  و سماء گاهی به صورت جمع هفت طبقه  جو آورده شده و در مواردی هم سبع السموات هفت سماء و زمین. کلمه و ما بینهما در آیاتی که معنی کیهان را می دهد مفهوم  موجودات زنده از آن استنباط نمی شود. کلمه دابه هم منظور ریز حنبندگان در بین سماء و زمین و تحت الثری و زیر خاک یعنی در مجموعه حیات زمین است. حیات و قیامت دو موضوع مورد نظر قرآن است. مثلا در آیه رب السموات و الارض و رب المشارق. رب المشارق ماهیت معنی سموات والارض را روشن میکند. مشارق و مغارب در کره زمین و در دو طرف خط استوا و در قطب شمال وقطب جنوب منظور است و واقعیتی موجود در کره زمین است. خداوند تمثیل های مشهود و قابل دیدن را برای ما مثال میزند. حیات زمین به جو هفت طبقه آن وابسته است. أَأَنتُمْ أَشَدُّ خَلْقًا أَمِ السَّمَاء بَنَاهَا- رَفَعَ سَمْكَهَا فَسَوَّاهَا-خلقت آنان مهم تر است یا سمائی که خداوند آن را بنا کرد و سقفش را بالا برد و آن را سامان داد. سماوات العلی هم منظور همین جو زمین است. نمونه این قبیل آیات که سماوات و الارض جو زمین است فراوان است. ما خیلی کوتاه به چند آیه نمونه در مفاهیم کیهان و جو زمین اشاره میکنیم.

خلقت کیهان و کلمه و ما بینهما

خداوند بدیع السموات و الارض خدای ایجاد کیهان از عدم و به تعبیر علم اختر شناسی از هیچ. کیهان از احدیت و صمدیت ایجاد شد و سپس خداوند آن را منبسط یا باز کرد فاطر السموات و الارض تا اینجا کیهان هنوز خلق نشده و قرآن از کلمات بدیع و فاطر استفاده کرده است. وقتی کیهان از نقطه بی نهایت کوچک و چگال یا صمد و از نور ذات خداوند که نور علی النور است یا انرژی ناب ایجاد شد هنوز ماده ای وجود نداشت همه در هم ادغام و هویت واحد در هم تنیدگی داشتند، محدوده انرژی ناب که میخواهد به ذرات بنیادی بدل شود علم به آن محدوده پلانک میگوید و قرآن محدوده ابداع از عدم که میتوانیم همان هیچ بنامیم محدوده بین ماده و ماوراء ماده و به محض باز شدن یا انبساط کسری از ثانیه بعد از بیگ بنگ ماده شروع به خلق شدن میکند و تا ماده استقرار یابد و کیهان عرض اندام نماید چند دوره زمانی لازم دارد. اینجا خداوند از کلمه خلق الاسموات و الارض فی سته ایام نام میبرد خلقت کیهان در شش روز. علم اختر شناسی این دوره ها را بعد از انبساط  کیهان نامبرده است. اولین دوره محدوده ماده و ضد ماده که بلافاصله به محض آزاد شدن ذرات بنیادی از بند فشردگی یا چگالی مطلق همدیگر را نابود کردند و علم می گوید مقدار جزئی ماده بیشتر بود و کیهان را ساخت این نظریه غیر منطقی است و بحث برانگیز که از حیطه این مقاله خارج است (به جهان موازی دو گانه واقعیتی که در قرآن بیان شده) محدوده کوارک ها دومین دوره است که ده به توان منهای هفت ثانیه بعد از بیگ بنگ است سوم محدوده هادرون ها (کوارک ها با نیروی هسته ای قوی بهم میچسبند و پایه ذرات سخت را ایجاد میکند که مزون ها و باریونها هستند)، چهارم محدوده نوکلئون ها. این جا هسته اتم های پایه خلقت کیهان ساخته می شوند به نسبت 75 درصد اتم هیدروژن و حدود 25 درصد اتم هلیوم.
بعد از حدود سیصد هزار سال فوتون ها و الکترون ها به هسته این اتم ها اتم ها میپیوندند دوره پنجم و اتم های این دو عنصر تشکیل میشوند. در اینجا خلق ماده صورت می پذیرد و آخرین و ششمین دوره محدوده ماده است. پروفسور واینبرگ فیزیکدان برجسته این شش دوره را تا تشکیل اتم های هلیوم وهیدروژن بر شمرده. از این جا به بعد دیگر خلقی در کار نیست و اتمهای هیدروژن و هلیوم با همجوشی هسته ای و با کمک سیاه چاله ها ( برای مکش این اتمها و فشردگی و همجوشی هسته ای) و برنامه ریزی یا نرم افزار گذاشته شده در کیهان که امر خداوند است  ستارگان و سیارات ایجاد می شوند. خلق و امر در ایجاد کهکشان ها دخالت دارند. خلق ماده است همان دو اتم ساختار اولیه کیهان و امر قوانین جاریه طبیعت و نرم افزار تعبیه شده در کیهان. در سه آیه از هفت آیه ای که در باره خلقت کیهان در شش دوره است کلمه و ما بینهما آمده که همان کهکشان ها و ستارگان هستند و هیچگونه معنی موجودات زنده نمی دهد. امر خدا و نقش آن در ساختار مادی کیهان

إِنَّ رَبَّكُمُ اللَّهُ الَّذِي خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ فِي سِتَّةِ أَيَّامٍ ثُمَّ اسْتَوَىٰ عَلَى الْعَرْشِ يُغْشِي اللَّيْلَ النَّهَارَ يَطْلُبُهُ حَثِيثًا وَالشَّمْسَ وَالْقَمَرَ وَالنُّجُومَ مُسَخَّرَاتٍ بِأَمْرِهِ ۗ أَلَا لَهُ الْخَلْقُ وَالْأَمْرُ ۗ تَبَارَكَ اللَّهُ رَبُّ الْعَالَمِينَ-اعراف54 رب شما کسی است که کیهان را در شش روز(مرحله) آفرید و سپس به مدیریت آن پرداخت شب و روز به دنبال هم مکررا ظاهر میشوند خورشید و ماه و ستارگان را با امر خود تسخیر نمود و بدانید که خلق و امر به خدا تعلق دارد تبارک الله رب العالمین. دقیقا همان تعریفی که در بالا داشتیم که  برگرفته از همین آیه است. وما بینهما همان ، ستاره ها و منظومه شمسی که جزئ کیهان بشمار می آیند همه بعد از خلق کیهان و در مدیریت آن ثُمَّ اسْتَوَىٰ عَلَى الْعَرْشِ به تسخیر امر خداوند در می آیند
با مقایسه با سایر آیات متشابه که اشاره به خلقت کیهان نموده به جای زمین (شب و روز)، خورشید، ماه وستارگان کلمه و ما بینهما آورده شده است

خلقت زمین و جو آن

انسان هدف آفرینش خداوند است. خداوند انسانی را میخواهد که با اختیار خود مانند سایر موجودات که عامل اختیار و تفکر ندارند و بر فطرت ذاتی خدائی همچنان استوارند باشد و انسا ن در بوته آزمایش الهی قرار گرفته و اعمال او کنترل میشود و برای انسانهای مومن و متقی برنامه دارد .چه برنامه ای نمی دانیم و این برنامه ریزی خداوند است. محل آزمایش انسان سماوات و الارض است زمین و جو هفت طبقه آن و تمامی نشانه ها و آیات که مشهود و در برابر چشمان ما قرار دارند را مکررا به  ما یاد آوری میکند. خداوند سیستمی در این سماوات و الارض بنا کرده تا حیات زمین تا وقت معینی پایدار بماند و هر وقت انسان شروع به تخریب حیات کرد شماره معکوس بر داشتن حیات در زمین رقم میخورد.

در این جو و زمین دریا، باد و ابر و باران و سایر آیات دیگر مانند چهارپایان، کشتی و همه را مسخر انسان کرد. مسخر کردن یعنی در اختیار داشتن و از امکانات آن استفاده کردن است.
اللَّهُ الَّذِي سخَّرَ لَكُمُ الْبَحْرَ لِتَجْرِيَ الْفُلْكُ فِيهِ بِأَمْرِهِ وَلِتَبْتَغُوا مِن فَضْلِهِ وَلَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ-خداوند است که دریا مسخر شما قرار داد که با قوانین جاریه در دریا که فیه بامره است استفاده کنید و آیه بعد تمامی آنچه در سموات والارض است هم تسخیر شما کرد

وَسَخَّرَ لَكُم مَّا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ جَمِيعًا مِّنْهُ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَاتٍ لَّقَوْمٍ يَتَفَكَّرُونَ-و (دنبال و ادامه آن آیه است)هر چه در سماوات و الارض هم وجود دارد نیز مسخر شما کرد جمیعا منه همه از خدا است این ها آیاتی است برای کسانی که با عقل و فکر خود کار میکنند (و نه با فکر و عقل گذشتگان). این آیه چه مفهومی را بیان میکند. همه مفسرین و مترجمین در این آیه از روی سماوات و الارض می پرند و کوتاه از آن رد میشوند، بدون اینکه درنگی در مفهوم آن نمایند. این سموات والارض که به تسخیر انسان درآمده  سماوات و الارض جو زمین و زمین است. طبقات پوست پیازی جهان کهن نیست. مسلما با کمی تفکر این موضوع حل می شود. سموات والارض مانند کشتی قابل دسترس و بهره برداری است و سماء باران میبارد و حیات را تداوم می بخشد و باد هواپیما را به کمک قانون نیرو پیش میبرد و ماهواره را در طبقات بالاتر سماء قرار میدهند .از جو زمین که سماوات باشد عبور میکنند و به ماه سفر میکنند. بنابراین این جو هفت طبقه زمین و زمین است که حیات را در بر دارد.

وَخَلَقَ اللَّهُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ بِالْحَقِّ وَلِتُجْزَى كُلُّ نَفْسٍ بِمَا كَسَبَتْ وَهُمْ لَا يُظْلَمُونَ جاثیه 45-خداوند این سموات والارض را به حق آفرید تا پاداش عمل هر نفسی را بدهد و به کسی ظلم نمیشود. اینجا هم سماوات و الارض همین محدوده حیات است که انسان در آن اعمال خود را انجام میدهد.
أَوَلَمْ يَتَفَكَّرُوا فِي أَنفُسِهِمْ مَا خَلَقَ اللَّهُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ وَمَا بَيْنَهُمَا إِلَّا بِالْحَقِّ وَأَجَلٍ مُّسَمًّى وَإِنَّ كَثِيرًا مِّنَ النَّاسِ بِلِقَاء رَبِّهِمْ لَكَافِرُونَ 8 روم

آیا با خود فکر نمی کنند که خدا سماوات و الارض و ما بینهما را به حق آفریده و دارای اجل مشخصی است و انسان های زیادی به لقاء خداوند کافرند. این سموات والارض هم که محل کنترل اعمال انسان است ولی بسیاری باور ندارند. چرا حیات را خداوند در چهار چوب سموات والارض آفریده است. وما بینهما معنی موجودات زنده نمیدهد (تمام  چیزهائی که در ساختار مادی آن شرکت دارند) ودر ثانی در درون حیات زمین است و نه در کیهان سوره طه هم آیات جالبی دارد.

ما انزلنا عليك القرآن لتشقى- الا تذكره لمن يخشى- تنزيلا ممن خلق الارض و السموات العلى- الرحمن على العرش استوی- له ما فى السموات و ما فى الارض و ما بينهما و ما تحت الثرى- و ان تجهر بالقول فانه يعلم السر واخفى- قرآ ن را به تو نازل نکردیم که در رنح افتی جز یاد آوری بیم کننده ای بیش نیست و از جانب خداوند الارض وسماوات رفیع فرستاده شده خدای رحمت دهنده که به مدیریت آن پرداخت. هرچه در سموات والارض و میان این دو و زیر خاک است (دلیلی بر اینکه سماوات والارض همین  جا است که به زیر خاک ختم میشود که غوغای حیات در دل این تحت الثری نهفته است. بند پایانی که 80 در صد موجودات زنده را تشکیل میدهند و حیات به فعالیت آنها وابسته است) به او تعلق دارند اگر سخن نهان یا آشکار بگوئی او آن را میداند- آیه زیر را بگذاریم کنار این آیات تا مفهوم سماوات العلی روشن شود.

أَأَنتُمْ أَشَدُّ خَلْقًا أَمِ السَّمَاء بَنَاهَا- رَفَعَ سَمْكَهَا فَسَوَّاهَا -آیا خلقت آنها مهم تر است یا سمائ که بنا کرد و سقف آن را رفیع و بالا برد و سپس سامان داد که همان الرحمن علی العرش استوی است.سموات العلی جو زمین است که حیات را در آن قرار داد و خداوند کیهان را آفرید تا حیات را در جو زمین وزمین ایجاد کنند
اولم ینظروا فی ملکوت السموات و الارض و ما خلق الله من شیئ و ان عسی ان یکون قد اقترب اجلهم فبای حدیث بعده یومنون-اعراف 185 آیا در ملکوت سماوات والارض نگاه نمی کنید چه چیز هائی که خدا خلق کرده و چه بسا اجل آنها نزدیک باشد ( مانند انقراض بسیاری از گونه ها مانند اسب وخر وقاطر که دوره آنها بسر رسیده و در حال انقراض هستند و یا یخ های قطبی شمال که به مرور دارند به اجل خود نزدیک میشوند و موارد بیشمار دیگر)  پس به چه چیز ایمان می آورند این همه ادله و شواهد وجود خداوند.

کاین من آیه فی السموات والارض یمرون علیها و هم عنها معرضون – یوسف 105چه بسیار آیات در سموات والارض هست که همینطور بر آنها بدون توجه و نگاه کردن میگدرند وتوجه نمیکنند

آیه بعد استقرار دابه را مثال میزند که همه آیات مشهود خدا هستند و سماوات و الارض مجرد مطلقا در قرآن نیست.
إِنَّ فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ لَآيَاتٍ لِّلْمُؤْمِنِينَ- وَفِي خَلْقِكُمْ وَمَا يَبُثُّ مِن دَابَّةٍ آيَاتٌ لِّقَوْمٍ يُوقِنُونَ - وَاخْتِلَافِ اللَّيْلِ وَالنَّهَارِ وَمَا أَنزَلَ اللَّهُ مِنَ السَّمَاء مِن رِّزْقٍ فَأَحْيَا بِهِ الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا وَتَصْرِيفِ الرِّيَاحِ آيَاتٌ لِّقَوْمٍ يَعْقِلُونَ-دابه ونقش آن در تداوم حیات از نظر قرآن

بدرستی که در سماوات والارض است آیاتی برای مومنین وجود دارد (از جمله) در خلقت شما و پراکنده کردن دابه نیز آیاتی برای اهل یقین است و اختلاف شب و روز (عامل اصلی ایجاد حیات در کره زمین )و هر چه  از سماء نازل میشود از رزق و روزی که زمین مرده و خشک را سرسبز و خرم میکند و نیز در چرخش باد نیز آیات دیگری است برای کسانی که تعقل میکنند. بنابراین سموات والارض جائی است که در آن انسان خلق شد اختلاف شب و روز در آن استمرار دارد سماء دارد که از آن باران نازل می کند و چرخش باد و حرکت ابر دارد و همه آیاتی هستند در سموات والارض برای اندیشیدن در آنها. از این آیات واضح تر برای مفهوم سموات والارض .
ومن آياته خلق السّموات والأرض وما بثّ فيهما من دابّة وهو على جمعهم إذا يشاء قدير شوری 29
و از جمله آیات الهی خلق سماوات و الارض و پراکنده کردن دابه در آنها است و قادر است اگر بخواهد همه را جمع کند
با توجه به آیات فوق که سموات والارض به مفهوم جو زمین است غیر از هفت آیه خلقت کیهان در شش روز و ابداع و انبساط آن پراکنده کردن دابه در جو زمین و زمین منظور است و نه در کیهان، بنابراین در هیچ آیه ای اشاره به موجودات زنده در کیهان نشده و این از تصورات ذهنی و اشتباه معنی کردن سموات والارض و همه را کیهان فرض کردن و توجه به متن آیه نکردن. انشاء الله خداوند به ما کمک کند مفهوم واقعی کلمات را در قرآن را پیدا کنیم.

سید محمد تقوی اهرمی 29 مرداد 1398 مصادف با عید ولایت حضرت علی (ع) ویرایش جدید تیر ماه 1399

انَّ عِدَّةَ الشُّهُورِ عِندَ اللّهِ و رابطه آن با سموات و الارض

مقدمه نوشتار

موضوع سماوات و الارض و سبع سماوات هنوز نزد مفسرین و مترجمین محترم  که  ملجاء رسیدگی به سئوالات و شبهه های ایجاد شده  هستند در پرتوی از ابهام  قرار دارد در صورتی که در برخی آیات بطور واضح مفهوم  آن را بیان فرموده. بسیاری هنوز هم سماوات و الارض را در دو طیف مادیات و مجردات تصور می کنند و کیهان مشهود در اطراف کره زمین را جزء آسمان اول می دانند و سبع سماوات را عالم بطلمیوسی با طبقات روی هم بشمار می آورند. بطور نمونه  آیه  زیر را و ترجمه های آن را بررسی میکنیم

هُوَ الَّذِي خَلَقَ لَكُمْ مَا فِي الْأَرْضِ جَمِيعًا ثُمَّ اسْتَوَىٰ إِلَى السَّمَاءِ فَسَوَّاهُنَّ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ ۚ وَهُوَ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيم-و خدا است که همه موجودات زمین را برای شما خلق  کرد و پس از آن به خلقت آسمان ها نظر گماشت و هفت آسمان را بر فراز یکدیگر برافراشت و او به همه چیز داناست  ترجمه های فارسی الهی قمشه ای، انصاریان، فولادوند، آیتی و آیت الله العظمی مکارم شیرازی. ترجمه  تفسیر نور هم چنین آورده شده. اوست آن كس كه آنچه در زمين است، همه را براى شما آفريده، سپس به آفرينش آسمان پرداخت و آنها را به صورت هفت آسمان، استوار نمود و او بر هر چيزى آگاه است.- نقل از دانشنامه اسلامی. از متن ترجمه چنن استنباط می شود خداوند زمین را که خلق کرد به خلق آسمان ها پرداخت یعنی اول زمین خلق شد و بعد کیهان.

ثُمَّ اسْتَوَء إِلَى السَّمَاءِ

ثُمَّ اسْتَوَء إِلَى السَّمَاءِ معنی سپس به سماء آن (زمین) پرداخت معنی می دهد را جمیعا "و پس از آن به خلقت و یا آفرینش سماء نظر گماشت و یا پرداخت آورده شده " خلقت مجددی بعد از خلقت ما فی الارض در آیه ذکر نشده. ثم الستوی الی السماء فسواهن سبع السموات سپس به سماء (مسلما منظور سماء زمین است که ادامه آیه قبل است) و بعد به برنامه ریزی و ساختن آن پرداخت و سماء را به هفت آسمان تبدیل می کند. هر طبقه سماء یک آسمان است با خصوصیات خود، خلق فسوی خداوند خلق می کند و سپس تکمیل می کند و یا می سازد. خلق فهدی خلق می کند و سپس به مقصود راهنمائی میکند. این نمونه که در بسیاری از آیات متشابه مشاهده می شود این مفهوم را میرساند که موضوع هفت آسمان  برای  حضرات و سروران معظم روشن نشده است. در صورتی که در قرآن به وضوح  موضوع سموات و الارض را در آیات متعدد شرح داده است نمونه آیه زیر

انَّ عِدَّةَ الشُّهُورِ عِندَ اللّهِ اثْنَا عَشَرَ شَهْرًا

انَّ عِدَّةَ الشُّهُورِ عِندَ اللّهِ اثْنَا عَشَرَ شَهْرًا فِی كِتَابِ اللّهِ یَوْمَ خَلَقَ السَّمَاوَات وَالأَرْضَ مِنْهَا أَرْبَعَةٌ حُرُمٌ ذَلِكَ الدِّینُ الْقَیِّمُ فَلاَ تَظْلِمُواْ فِیهِنَّ أَنفُسَكُمْ وَقَاتِلُواْ الْمُشْرِكِینَ كَآفَّةً كَمَا یُقَاتِلُونَكُمْ كَآفَّةً وَاعْلَمُواْ أَنَّ اللّهَ مَعَ الْمُتَّقِینَ درحقیقت ‏تعداد ماه‏ ها نزد خدا از روزى كه آسمانها و زمین را آفریده در كتاب (علم) خدا دوازده ماه است از این (دوازده ماه) چهار ماه حرام است این است آیین استوار، پس در این (چهار ماه) بر خود ستم  مكنید  و با مشرکین جنگ کنید همانطور که با شما  میجنگند و بدانید خدا با  پرهیزکاران است. ما با "از روزی که خداوند سماوات و الارض را خلق نمود 12 ماه را در کتاب برنامه ریزی آفرینش خود مقرر داشت"  کار داریم و می خواهیم روی آن مقصود خود را بیرون آوریم. اگر به ساختار منظومه  شمسی نظری کنیم این دوازده  ماه مختص زمین و گردش آن به دور خورشید است. مریخ و زحل و ناهید سال های خودشان را دارند و تعداد ماه های آن با زمین فرق دارند. ما با یک دور هلال کامل ماه می توانیم حساب کنیم یک ماه گذشته است و در دوازده ماه زمین یک دورکامل به دور خورشید میچرخد.

اگر ماه منیر نبود و روشنایی آن از روی زمین دیده  نمی شد و یا  اگر محور عمود بر مدار گردش زمین بدور خورشید 23 درجه کج نمی شد و اختلاف زمانی شب و روز عیان نمی شد و اگر جو زمین هفت طبقه مجزا درست نمی شد ما فصول سال را نداشتیم. بنابراین هفت جو زمین که همان سماوات و الارض می باشد و کج  بودن محور زمین و اختلاف  شب و روز لازم و ملزوم  ساختار آن می باشد، عامل اساسی ایجاد  این دوازده ماه میباشد. خورشید فقط در جو زمین  چراغ است و ماه منیر یعنی نور خود را از جای دیگر می گیرد. اگر جو زمین نبود انعکاس برخورد  نور خورشید بر مولکول های هوا روز را روشن نمی کرد و شب هم  نور ستارگان و ماه زینت بخش ساکنین زمین نبود. از همه مهمتر اگر جو هفت طبقه زمین نبود حیات هم در زمین نبود که  ما بتوانیم 12 ماه را استفاده  کنیم. از زمانی که سماوات و الارض در منظومه شمسی را خداوند خلق کرد، این دوازده  ماه  هم تشکیل شدند. بنابراین این سماوات و الارض هم زمان با خلقت زمین و کامل شدن ملزومات لازم برای خلقت انسان در سنگ رس و از حما مسنون و حاکمیت  سه دوره پانصد ساله توسط  پرکاریوت ها و اکسیژن دار شدن جو زمین سماء یک پارچه به هفت سماوات فسواهن شد. بنابراین همه سماوات زمین  در منظومه شمسی همراه زمین خلق شدند و بر اساس تجسس علم اختر شناسی سماوات با ماهیت طبقاتی تنها در جو زمین مشاهده می شود و همان جو زمین است. سماء اول که کیهان اطراف ما معنی کرده اند مفهوم علمی و قرآنی ندارد و همه سموات دور زمین هستند و متعلق به زمین و هفت آسمان زمین را تشکیل داده اند.

سموات مجردی و مادی تصورات ذهنی غیر منطبق بر آیات قرآن است

مشاهدات عینی سماوات و الارض

الم تروا کیف خلق الله سبع السموات طباقا - و جعل القمر فیهن نورا وجعل الشمس سراجا- آیا نمی بینید خداوند چگونه سبع سموات را در هفت طبقه خلق کرد و در آن یعنی در هفت جو زمین ماه را نورانی و خورشید را چراغ قرار داد.
افلم ینظروا الی السماء فوقهم کیف بنیناها و زینناها و ما لها من فروج-ق/6 آیا آنها به آسمان بالای سرشان نگاه نمی کنند چگونه آن را بنا کردیم و آن را زینت دادیم (به نور ستارگان) نگاه کنید خلل و شکافی در آن می بینید
و کاین من آیه فی السموات والارض یمرون علیها و هم عنها معرضون -یوسف/ 105 چه بسیار آیات و نشانه های وجود خداوند در سماوات و الارض مرتبا می بینید و همینطور بدون تعقل و بصیرت از آنها رد می شوید.
همه این آیات هفت  آسمان را بالای سر ما  قرار دارد و می توانیم آن را با چشم عادی ببینیم. بالای سر ما کیهان که  میتواند آسمان های دیگر باشد وقتی زمین می چرخد میشوند پایین ما و در کیهان ما بالا و پایین نداریم تنها جو زمین است که همیشه بالای سرما است هر طور زمین بچرخد همچنان بالای سر ما است. آیه زیر میخ آخر را بر تابوت تصورات بطلمیوسی می کوبد

وَسَخَّرَ لَكُمْ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ جَمِيعًا مِنْهُ ۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَاتٍ لِقَوْمٍ يَتَفَكَّرُونَ-هر چه در آسمان ها و در زمین است را مسخر شما گردانیدیم و این برای افراد متفکر دلیل و نشانه روشنی است. آیا خداوند کهکشان راه شیری را و میلیاردها کهکشان دیگر را و یا مجردات سماوات و الارض را مسخر انسان قرار داده است و هم چو چیزی امکان ندارد نه با آیات قرآن مطابقت دارد و نه با علوم تجربی. باد و ابر باران جاذبه زمین و سلطه  بر آن برای سفر به ماه همه این ها در سماوات والارض است که مسخر انسان نمود. امیدوارم با استناد با این آیات کمکی به مفهوم واقعی سماوات و الارض و سبع سماوت و الارض کرده باشیم. سید محمد تقوی اهرمی مرداد 1398 ویرایش جدید تیر ماه 1399-ویرایش جدید 1402

دابه الارض و واقعیتی در قرآن که به آن نزدیک می شویم

مقدمه نوشتار

إِذا وَقَعَ الْقَوْلُ عَلَیْهِمْ أَخْرَجْنا لَهُمْ دَابَّةً مِنَ الْأَرْضِ تُکَلِّمُهُمْ أَنَّ النَّاسَ کانُوا بِآیاتِنا لا یُوقِنُونَ-82 نمل
برای رسیدن به واقعیت یک مطلب باید دید نظر قرآن و جهان بینی آن چیست و دابه در قرآن به استناد سایر آیات به کدام موجودات گفته می شود. دواب در قرآن چند وجه معانی دارد . قرآن برای مطالبی که در قالب آیات متشابه علمی و پیش بینی وقایع آینده بیان فرموده کلید معنی آن را در آیه دیگری دارد. متاسفانه ما با یک دید از پیش تدوین شده و بر باور ذهنیتی ما نشسته وارد مطالعه قرآن می شویم و ناخود آگاه به نفع امنیه خود با نا دیده گرفتن سایر آیات به یک نتیجه میرسیم و جالب است که همه مفسرین و مترجمین در برخی آیات متشابه در خلقت انسان، سموات و سایر به نتیجه واحدی می رسند. اگر بیشتر تفحص کنیم منشاء این نتیجه روایتی است از ابن عباس و یا راویان صدر اسلام. آیا این روایات سندیت دارد. برای این منظور و با توجه به نظر علامه طباطبائی آیات قرآن را ملاک قضاوت قرار می دهیم قبل از وارد شدن به اصل مطلب اشاره داشته باشیم به مطلبی که علامه طباطبائی در کتاب قرآن در اسلام در مورد شیوه تفسیر قرآن به قرآن بیان فرموده.

این کتاب به قطع جیبی در کتابخانه خودم داشتم. نویسنده استاد علامه سید محمدحسین طباطبائی تاریخ انتشارمرداد ماه 1353 از انتشارات دارالکتب الاسلامیه تهران بازار سلطانی که عین مطالب عنوان شده از ایشان بدون دخل و تصرف خدمت خوانندگان تقدیم می شود.